Εδώ θα μπορούσε να ταιριάζει η φράση «Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις». Και αυτό γιατί σήμερα θα μιλήσουμε για μία συγκεκριμένη εικόνα που άλλαξε πολλά πράγματα σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής.
Αυτή η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι μία από τις σημαντικότερες στην ιστορία της jazz μουσικής. Τραβήχτηκε τον Αύγουστο του 1958 από τον φωτογράφο Art Kane. O Art Kane,λοιπόν, θέλησε να φωτογραφίσει μουσικούς της jazz μουσικής, όσους περισσότερους γινόταν με το φως της μέρας. Έψαξε πολύ στο Χάρλεμ για να βρει την τοποθεσία που θα λάμβανε χώρα. Ήταν η πρώτη του φωτογραφία τέτοιου ύφους και έτσι όταν διέδωσε το πρότζεκτ του δεν περίμενε να έχει τόση μεγάλη συμμετοχή. Η φωτογραφία ονομάστηκε «Μία υπέροχη μέρα στο Χάρλεμ».
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Esquire” τον Ιανουάριο του 1959 και θεωρήθηκε επαναστατική. Από την μία τα μεγάλα ονόματα της jazz που φωτογραφήθηκαν όλα μαζί ,όπως, ο Dizzie Gillespie, o Thelonious Monk, o Charles Mingus κ.α. Από την άλλη η φωτογραφία αυτή κατάφερε να αλλάξει την οπτική που είχε το κοινό για τους μουσικούς της jazz αλλά και για την ίδια την μουσική. Μέχρι τότε ,η jazz θεωρούνταν μία underground μουσική που παιζόταν σε σκοτεινά υπόγεια και απευθυνόταν σε περιορισμένο κοινό. Παράλληλα, το γεγονός ότι η jazz μουσική ξεκίνησε από Αφροαμερικανούς δεν βοηθούσε την φήμη της σε μία αμερικάνικη κοινωνία διαχωρισμένη και κοινωνική.
Έτσι, μετά από την δημοσίευση αυτής της φωτογραφίας αυτή η φήμη γύρω από την jazz άλλαξε. Οι 57 μουσικοί πόζαραν χαμογελαστοί στο φως της μέρας , κάτι που δεν περίμενε κανείς. Αυτή η φωτεινή οπτική δεν ήταν μέχρι τότε αντιπροσωπευτική για την jazz μουσική. Ακόμα η επανάσταση που έφερε αυτή η εικόνα αφορούσε και την συντηρητική Αμερικάνικη κοινωνία. Μαύροι και λευκοί μουσικοί , γυναίκες και άντρες , φωτογραφήθηκαν μαζί ως ίσοι. Έτσι , η εικόνα αυτή αποτέλεσε την απόδειξη ότι η μουσική ενώνει τους ανθρώπους και αποτελεί μία παγκόσμια γλώσσα.
Αργότερα το 1994 γυρίστηκε και ένα ντοκιμαντέρ με θέμα την πορεία όλου του πρότζεκτ μέχρι την στιγμή που τραβήχτηκε η εν λόγο φωτογραφία. Το ντοκιμαντέρ ονομάστηκε “A great day in Harlem” παίρνοντας το όνομα του από ολόκληρο αυτό το φωτογραφικό πρότζεκτ.
Όπως ξανά είπαμε και νωρίτερα εδώ μιλάμε για ένα ζωντανό παράδειγμα της φράσης «Μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις» καθώς αυτή η φωτογραφία αφηγείται μία ιστορία που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει βιβλίο. Είναι ,λοιπόν, τρομερά ενδιαφέρον να σκεφτούμε πως μία φωτογραφία κατάφερε να αλλάξει την γνώμη του κόσμου γύρω από ένα ολόκληρο είδος μουσικής όπως είναι η jazz. Εύχομαι, τουλάχιστον να το βρήκατε όσο ενδιαφέρον το βρήκα κι εγώ.
Πηγή maxmag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου