Μην αφήσετε να σας ξεγελάσει το γλυκό του χαμόγελο, γιατί το ψάρι που βλέπετε είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο και τοξικό! Ο Axolotls είναι ένα «σκυλί του νερού» (εξ ου και η ονομασία του από τους Αζτέκους), γνωστό στους Μεξικανούς και ως «χαμογελαστό ψάρι» ή «ψάρι που περπατάει» (Walking Fish), επειδή μοιάζει να έχει… πόδια και χέρια!
Ανήκει στην οικογένεια Ambystoma mexicanum και δεν είναι στην ουσία ψάρια αλλά ένα σπάνιο είδος σαλαμάνδρας που ζει στις λίμνες του Μεξικού και στον ποταμό Xochimilco… ως φάντασμα εξαιτίας του λευκού, σχεδόν διάφανου δέρματός του.
Στην γλωσσά των Νάουατλ σημαίνει τέρας ή σκύλος του νερού («ατλ» = νερό) και («ξόλοτλ» ή «σόλοτλ» = μεγάλος σκύλος), ο θεός Σόλοτλ είναι ο θεός σκύλος και ψυχοπομπός αδερφός του εντελώς αντίθετου φωτεινού θεού Κετζαλκόατλ (φτερωτός όφις).
Ήταν ο θεός ψυχοπομπός, που βοηθούσε τις ψυχές τω νεκρών να μεταβούν στη Μικτλάν, τον Κάτω Κόσμο. Επίσης ήταν θεός της αστραπής, της κακοτυχίας, της αρρώστιας και της παραμόρφωσης, καθώς και προστάτης του ιερού παιχνιδιού της μπάλας, που είχε σχέση με τον ήλιο και τον Κάτω Κόσμο. Εφόσον όμως μπορούσε να στείλει το κακό στους ανθρώπους, είχε τη δύναμη και να το απομακρύνει, για αυτό οι Αζτέκοι το επικαλούταν σε περιπτώσεις σοβαρής ασθένειας. Εικονιζόταν συνήθως ως σκελετός, ως άνθρωπος με κεφάλι σκύλου ή ως ζώο με παραμορφωμένα και ανεστραμμένα πόδια.
Οι άλλοι θεοί αποφάσισαν να θυσιάσουν τον Σόλοτλ, και για να το αποφύγει αυτός μετατράπηκε στο ζώο αυτό.Οι Ισπανοί προσάρμοσαν το όνομα σε «αχολότε» (ισπανικά: ajolote).
Ο φυσικός χρωματισμός του αξολότλ είναι καφέ ή ελαιώδες καφέ με σκουρόχρωμες κηλίδες. Με την επιλεκτική αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία ωστόσο έχουν παραχθεί αλφικά, λευκιστικά, μελανιστικά, αξανθικά άτομα κ.α. Το αξολότλ κάποτε ζούσε σε δύο λίμνες κοντά στην Πόλη του Μεξικού, στη λίμνη Σοτσιμίλκο και στη λίμνη Τσάλκο άλλα λόγω της ρύπανσης, της αποξήρανσης και της εισαγωγής επεκτατικών ειδών το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για το είδος. Η διάρκεια ζωής ενός αξολότλ μπορεί να ξεπεράσει τα 20 χρόνια, αν και συνήθως ζει 10 έως 15 χρόνια. Το ρεκόρ κατέχει ένα αξολότλ στο Παρίσι που έζησε 25 χρόνια.
Τρέφονται με μικρά ψάρια, σκουλήκια και προνύμφες, ενώ εκκρίνουν διάφορες τοξικές ουσίες από το στόμα τους σε περίπτωση κινδύνου, γεγονός που τα καθιστά αρκετά επικίνδυνα εάν έρθουν σε επαφή με τον άνθρωπο.
Βασικά χαρακτηριστικά τους είναι τα βράγχια, που βρίσκονται… εκτός σώματος, έτσι ώστε μοιάζουν σαν κέρατα, στοιχείο που συνδέει την καταγωγή του Axolotl με δράκους και τέρατα, σύμφωνα με τους μεξικανικούς θρύλους, αλλά και το μόνιμο χαμόγελο που φαίνεται να έχουν στο πρόσωπό τους.
Το Axolotl αποτελεί λαχταριστό έδεσμα για τους Μεξικανούς, που το καταναλώνουν ψητό με πολλά καρυκεύματα ή βραστό εν είδει θεραπευτικής σούπας, γεγονός που το κατατάσσει στα υπό εξαφάνιση είδη.
Πηγή perierga και wiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου