Ο επισκέπτης της εκκλησίας του Αγ. Νικολάου στο Hamelin της Κάτω Σαξονίας (Γερμανία) πιθανότατα να απορήσει βλέποντας σ’ ένα βιτρό του νοτίου διαδρόμου όχι πρόσωπα ιερά, αλλά την απεικόνιση μιας σκηνής παραμυθιού! Βασισμένο σε παλαιότερο σχέδιο, το σημερινό παράθυρο που σχεδιάστηκε το 1984 διηγείται την ανατριχιαστική ιστορία της εξαφάνισης 130 παιδιών ̇ ιστορία που παραπαίει ανάμεσα στην αλήθεια και το παραμύθι.
Το 1284 η πόλη του Hamelin γέμισε αρουραίους. Οι αρρώστιες που έφερναν τα τρωκτικά και το ροκάνισμα των αποθηκευμένων τροφίμων τα καθιστούσαν πραγματική πληγή. Οι κάτοικοι βρίσκονταν σε απόγνωση και δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην είχε πληγεί από την ξαφνική κατάρα. Εν μέσω της ταραχής έφτασε ένας ξένος του οποίου η πολύχρωμη φορεσιά του έδινε αλλόκοτη όψη. Ο άγνωστος άκουσε με προσοχή τους κατοίκους και υποσχέθηκε να τους απαλλάξει από το κακό φτάνει να αμειβόταν γερά. Ο δήμαρχος δεσμεύτηκε να του πληρώσει το ποσό που ζητούσε και ο ξένος άρχισε να παίζει τον αυλό του. Οι νότες που ξεχύθηκαν έστρεψαν τους αρουραίους στο κατόπι του και τα κοπάδια των τρωκτικών ακολούθησαν τον αυλητή ως τον ποταμό Weser όπου και πνίγηκαν. Oι πολίτες του Hamelin, ανακουφισμένοι και απαλλαγμένοι, μετάνιωσαν για τα χρήματα που υποσχέθηκαν στο μουσικό. Ο δήμαρχος μάλιστα τον κατηγόρησε ότι έφερε ο ίδιος τα ποντίκια στην πόλη ώστε να τους εκβιάσει αργότερα. Ο μουσικός τρομερά θυμωμένος έφυγε εκτοξεύοντας κατάρες και απειλές για εκδίκηση! Μια εκδίκηση που ήρθε λίγο καιρό αργότερα, στις 26 Ιουνίου 1284.
Ο ξένος, φορώντας αυτή την φορά πράσινα (κυνηγετικά) ρούχα μπήκε στην πόλη και άρχισε να παίζει την φλογέρα. Ένα-ένα τα παιδιά άνοιγαν τις πόρτες των σπιτιών τους κι ενώ οι μεγάλοι δεν βρίσκονταν εκεί να τα εμποδίσουν (ήταν στην εκκλησία) σχημάτισαν ουρά πίσω από τον αυλητή και μαγεμένα πέρασαν μαζί του τις πύλες του Hamelin και χάθηκαν στο κοντινό βουνό Poppenberg! Οι μόνοι μάρτυρες ήταν μια παραμάνα που ειδοποίησε τους ανίδεους γονείς και 2 παιδιά που λόγω αναπηρίας δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν την παράξενη συντροφιά. Απελπισμένοι οι γονείς ξεχύθηκαν στην περιοχή φωνάζοντας τα παιδιά τους και ρωτώντας τους περαστικούς για πληροφορίες. Ο δήμαρχος καταρρακωμένος, εφόσον μέσα στα 130 παιδιά που εξαφανίστηκαν ήταν και η κόρη του, κατέγραψε το γεγονός στα χρονικά της πόλης. Το 1572 ο τότε δήμαρχος του Hamelin ζήτησε να φτιαχτεί ένα βιτρό για την εκκλησία που θα αναπαριστούσε το γεγονός και παράλληλα σε ανάμνηση του συμβάντος έκοψε νόμισμα.
Τι είναι πραγματικότητα και τι ψέμα; Οι ερευνητές δεν έχουν συμφωνήσει σε μια κοινή άποψη. Άλλοι υποστηρίζουν πως ο αυλητής συμβολίζει το Θάνατο και τα παιδιά χάθηκαν λόγω επιδημίας ή λιμού ενώ άλλοι επιμένουν πως τα παιδιά έπεσαν θύματα αίρεσης που τα απομάκρυνε στα δάση ή πως πουλήθηκαν σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Τα ποντίκια εμφανίστηκαν στην ιστορία πάντως μετά το 1559. Ο δρόμος που διάβηκαν τα παιδιά ονομάζεται ακόμη από μερικούς κατοίκους Σιωπηλός Δρόμος επειδή δεν επιτρέπεται ούτε χορός ούτε μουσική. Σήμερα ένα πέτρινο μνημείο υπενθυμίζει τα αγνοούμενα παιδιά ενώ η περιοχή κερδίζει χρήματα προβάλλοντας την ιστορία αυτή.
Πηγή maxmag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου